Beni Bu Güzel Havalar Mahvetti...

Beni bu güzel havalar mahvetti,

Böyle havada istifa ettim

Evkaftaki memuriyetimden.

Tütüne böyle havada alıştım,

Böyle havada aşık oldum;

Eve ekmekle tuz götürmeyi

Böyle havalarda unuttum;

Şiir yazma hastalığım

Hep böyle havalarda nüksetti;

Beni bu güzel havalar mahvetti.

Orhan Veli Kanık

Yalnızlık

çok yalnızım, mutsuzum

göründüğüm gibi degilim aslında

karanlıklarda kaybolmuşum

...bir ışık arıyorum, bir umut arıyorum uzun zamandır

aradıkça batıyorum karanlik kuyulara

kimse duymuyor çığlıklarımı

duyan aldırış etmiyor çekip kurtarmak istemiyor

bense insanların bu ilgisizligi karşısında ilgiye susamışım

ümidimi yitirmişim

biliyorum bir gün dayanamayacak küçük kalbim

arkamı dönüp inandığım ve güvendiğim herşeye

veda edeceğim

"en yakın yabancı sendin,

daha sürülmemişken ışığın biberi

yaramıza,

yaslanırken boşlukta duran bir merdivene

henüz.

...

güzdü sonsuz bir çöle takılan bakışımız,

ilkyaz derken -kışı gözden kaçıran

yüzlerce eller yukarı, saygı duruşlarımız

en güçsüz kollarla-

çözüldü aşkın zarif ilmeği

bulandı aynalar duruluğu.

çok gizli bir doğru gecenin toyluğunda

bilmedik çekenin yanlış bir uzaklık

olduğunu...

yabancıların en yakınıydın sen! "

ey iki adımlık yerküre

senin bütün arka bahçelerini gördüm ben!

Nilgün Marmara

Siz Aşktan Ne Anlarsınız Bayım...

Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca 

Alt katında uyumayı bir ranzanın 

Üst katında çocukluğum... 

Kağıttan gemiler yaptım kalbimden 

Ki hiçbiri karşıya ulaşmazdı. 

Aşk diyorsunuz, 

limanı olanın aşkı olmaz ki bayım! 

Allah’la samimi oldum geçen üç yıl boyunca 

Havı dökülmüş yerlerine yüzümün 

Büyük bir aşk yamadım 

Hayır 

Yüzüme nur inmedi, yüzüm nura indi bayım 

Gözyaşlarım bitse tesbih tanelerim vardı 

Tesbih tanelerim bitse göz yaşlarım... 

Saydım, insanın doksan dokuz tane yalnızlığı vardı. 

Aşk diyorsunuz ya 

Ben istemenin allahını bilirim bayım 

Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca 

Balkona yorgun çamaşırlar asmayı 

Ki uçlarından çile damlardı. 

Güneşte nane kurutmayı 

Ben acılarımın başını 

evcimen telaşlarla okşadım bayım. 

Bir pardösüm bile oldu içinde kaybolduğum. 

İnsan kaybolmayı ister mi? 

Ben işte istedim bayım. 

Uzaklara gittim 

Uzaklar sana gelmez, sen uzaklara gidersin 

Uzaklar seni ister, bak uzaklar da aşktan anlar bayım 

Süt içtim acım hafiflesin diye 

Çikolata yedim bir köşeye çekilip 

Zehrimi alsın diye 

Sizin hiç bilmediğiniz, bilmeyeceğiniz 

İlahiler öğrendim. 

Siz zehir nedir bilmezsiniz 

Zehir aşkı bilir oysa bayım! 

Ben işte miraç gecelerinde 

Bir peygamberin kanatlarında teselli aradım, 

Birlikte yere inebileceğim bir dost aradım, 

Uyuyan ve acılı yüzünde kardeşimin 

Bir şiir aradım. 

Geçen üç yıl boyunca 

Yüzü dövmeli kadınların yüzünde yüzümü aradım. 

Ülkem olmayan ülkemi 

Kayboluşumu aradım. 

Bulmak o kadar kolay olmasa gerek diye düşünmüştüm. 

Bir ters bir yüz kazaklar ördüm 

Haroşa bir hayat bırakmak için. 

Bırakmak o kadar kolay olmasa gerek diye düşünmüştüm. 

Kimi gün öylesine yalnızdım 

Derdimi annemin fotoğrafına anlattım. 

Annem 

Ki beyaz bir kadındır 

Ölüsünü şiirle yıkadım. 

Bir gölgeyi sevmek ne demektir bilmezsiniz siz bayım 

Öldüğü gece terliklerindeki izleri okşadım. 

Çok şey öğrendim geçen üç yıl boyunca 

Acının ortasında acısız olmayı, 

Kalbim ucu kararmış bir tahta kaşık gibiydi bayım. 

Kendimin ucunu kenar mahallelere taşıdım. 

Aşk diyorsunuz ya, 

İşte orda durun bayım 

Islak unutulmuş bir taş bezi gibi kalakaldım 

Kendimin ucunda 

Öyle ıslak, 

Öyle kötü kokan, 

Yırtık ve perişan. 

Siz aşkı ne bilirsiniz bayım 

Aşkı aşk bilir yalnız!

Didem Madak