Ve Kadın...

Ve Kadın...

Ve kadın..

ışığıyla , neşesiyle , 

kahkahasıyla başınızı döndürebiliyorsa..

gözleri gözlerinizi okuyorsa..

sevincinizi , hüznünüzü paylaşabiliyorsa..

işte “O Kadın"sizin şarabınızdır…

                                                  Nazım Hikmet Ran

Jilet Yiyen Kız...

JİLET YİYEN KIZ 

o kızı nerede nasıl görsem 

aklımı başımdan alır ağzı 

saçları şıra köpüğü desem 

kaşları bıçak izi kırmızı 

yakut pulları mı? bu ne görkem 

kanlı gözbebeklerindeki yazı 

beni nasıl büyüledi bilmem 

kirpikleri örümcek kırmızı 

kızıl demirden bir ünlem 

salınması yangın yalnızı 

korkmasam öpmeye eğilsem 

dişleri elektrik kırmızı 

çarpılmışım başım sersem 

sevdim jilet yiyen kızı 

göğsündeki kumrulara değsem 

gagaları zehirli kırmızı 

gece gündüz tek düşüncem 

kasıklarımdaki ince sızı 

artık kimseyle sevişemem 

anladım sevişmek kırmızı 

jilet yiyen kız merih'li gecem 

birlikte bulacağız belâmızı 

sonumuz kuşkusuz cehennem 

kırmızı kırmızı kırmızı

Attila İlhan

Sen Bu Ayrılıklar İçin mi Yaratıldın, Söyle...

Sen bu ayrılıklar için mi yaratıldın söyle 

Bu zehir zemberek kederler için mi 

Bak bütün orkestralar sustu 

Bütün ışıkları söndü dünyanın

Korkma 

Haydi uzat ellerini 

Geçmiş yılları yeniden yaşayalım bir bir 

Bak dinle 

Bir seslenen var uzaklardan 

Bak dinle 

Kader kapıyı çalıyor 

Gelme diyorsun 

Gelme diyorsun 

Bu gel demektir.

Hani o iki kişilik dünyalar bizimdi 

Hani sen iyiydin 

Halden anlardın 

Hani sen git demiyecektin bana 

Ve ben herşeye rağmen gelecektim

İçimde bir umut 

Ellerimde olgun meyvalar 

Dünya nimetleri 

Gözlerimde yanıp yanıp sönen bir pırıltı 

Ama ne sen gel dedin 

Ne de ben gelebildim herşeye rağmen 

Aşkımız ayrılıklarla başladı.

Ümit Yaşar Oğuzcan

Gece Nöbeti...

Daha az seviyorum seni,

Giderek daha az

Unutur gibi seviyorum

Azala azala…

Aramızdaki uzaklığın karanlığında 

Geceler kısalıp gündüzler uzuyor

Böyle olunca…

Daha az seviyorum seni,

Kendini iyileştiren bir yara gibi

Daha az ve zamanla 

Sen geceyi tutuyorsun

Ben nöbetini,

Uzak dağ kışlalarında

Görmüyoruz birbirimizi

Usul usul iniyor

Kopmuş yollara,

Işığı hafif

Uykusu ağır koğuşlarda

Üzerini örtüyorum senin

Bir çığ gibi uyuyorsun rüyalarımda,

Sevgilim

Yıldızları daha büyüktür bazı gecelerin 

Nöbet kadar 

Yalnızken öğreneceksin bunu da.

Artık daha az seviyorum seni

Unutur gibi, ölür gibi daha az

Yeniden ödetiyorum kendime

Onca aşkın öğretemediğini

Murathan Mungan