Daha az seviyorum seni,
Giderek daha az
Unutur gibi seviyorum
Azala azala…
Aramızdaki uzaklığın karanlığında
Geceler kısalıp gündüzler uzuyor
Böyle olunca…
Daha az seviyorum seni,
Kendini iyileştiren bir yara gibi
Daha az ve zamanla
Sen geceyi tutuyorsun
Ben nöbetini,
Uzak dağ kışlalarında
Görmüyoruz birbirimizi
Usul usul iniyor
Kopmuş yollara,
Işığı hafif
Uykusu ağır koğuşlarda
Üzerini örtüyorum senin
Bir çığ gibi uyuyorsun rüyalarımda,
Sevgilim
Yıldızları daha büyüktür bazı gecelerin
Nöbet kadar
Yalnızken öğreneceksin bunu da.
Artık daha az seviyorum seni
Unutur gibi, ölür gibi daha az
Yeniden ödetiyorum kendime
Onca aşkın öğretemediğini
Murathan Mungan
