Gülce...

Gülce

Uçurumun kenarındayım Hızır

Ulu dilber kalesinin burcunda

Muhteşem belaya nazır

Topuklarım boşluğun avcunda

Derin yar adımı çağırır

Dikildim parmaklarımın ucunda

Bir gamzelik rüzgâr yetecek

Ha itti beni, ha itecek

Uçurumun kenarındayım Hızır

Civan hazır

Divan hazır

Ferman hazır

Kurban hazır

Uçurumun kenarındayım Hızır

Güzelliğin zulme çaldığı sınır

Başım döner, beynim bulanır

El etmez

Gel etmez

Gülce'm uzaktan dolanır

Uçurumun kenarındayım Hızır

Gülce bir davet

Mecaz değil

Maraz değil

Gülce bir afet

Peri değil

Huri değil

Gülce beyaz sihir

Gülce ölümcül naz

Buram buram zehir

Yar yüzünde infaz

Bir gamzelik rüzgâr yetecek

Ha itti beni, ha itecek

Güzelliğin zulme çaldığı sınır

Uçurumun kenarındayım Hızır

Ben fakir

En hakir

Bin taksir

Ateşten

Kalleşten

Mızrakla gürzden

Dabbetülarz'dan

Deccal’dan, yedi düvelden

Korku nedir bilmeyen ben

Tir tir titriyorum Gülce’den

Ödüm patlıyor Gülce’ye bakmaktan

Nutkum tutuluyor, ürperiyorum

Saniyeler gözlerimde birer can

Her saniyede bir can veriyorum

1981

Ömer Lütfi Mete

Dans Et Benimle...

(Bu şarkıya bu şiir yakışır)

dans etmek istiyorum seninle

öyle pırltılı bir gecede değil

mesela mutfakta

ya da bir pazar yerinde

dans etmek istiyorum seninle

belki bedensiz

ama mutlaka gözlerinde

dans etmek istiyorum seninle

sen uyu

parmaklarımın ucunda hissedeyim seni

dans etmek istiyorum seninle

mesela ıslanalım yağmurda

kardan adam olsun şahidimiz

kar taneleri gibi

dans etmek istiyorum seninle

bir kumsalda dalgalar öperken sahili

yosun koksun saçların

dans etmek istiyorum seninle

çığlık çığlığa düşerken dudaklarımızdan aşk

herhangi bir vaktin

sadece seninle olduğum sonsuzluğunda

dans etmek istiyorum seninle

ve fısıldamak kulağına

seni seviyorum diye

benimle dans edermisin?

Murat Ginlik

Jilet Yiyen Kız...

JİLET YİYEN KIZ 

o kızı nerede nasıl görsem 

aklımı başımdan alır ağzı 

saçları şıra köpüğü desem 

kaşları bıçak izi kırmızı 

yakut pulları mı? bu ne görkem 

kanlı gözbebeklerindeki yazı 

beni nasıl büyüledi bilmem 

kirpikleri örümcek kırmızı 

kızıl demirden bir ünlem 

salınması yangın yalnızı 

korkmasam öpmeye eğilsem 

dişleri elektrik kırmızı 

çarpılmışım başım sersem 

sevdim jilet yiyen kızı 

göğsündeki kumrulara değsem 

gagaları zehirli kırmızı 

gece gündüz tek düşüncem 

kasıklarımdaki ince sızı 

artık kimseyle sevişemem 

anladım sevişmek kırmızı 

jilet yiyen kız merih'li gecem 

birlikte bulacağız belâmızı 

sonumuz kuşkusuz cehennem 

kırmızı kırmızı kırmızı

Attila İlhan

Acılar Denizi...

  Ben acılar denizinde boğulmuşum
  İşitmem vapur düdüklerini, martı çığlıklarını
  Dalgalar her gün bir başka kıyıya atar beni
  Duyarım yosunların benim için ağladıklarını

  Ölüyüm çoktan, bir baksana gözlerime
  Gör, içindeki o kanlı cam kırıklarını
  Bu ne karanlık, bu ne zindan gece böyle
  Bütün gemiler söndürmüş ışıklarını

  Ben acılar denizi olmuşum, yaklaşma
  Sularım tuzlu, sularım zehir zemberek
  Baksana;herkes içime dökmüş artıklarını

  Bu karanlık bitse artık, bir ay doğsa
  Bir deli rüzgar çıksa; alıp götürse
  Yılların içimde bıraktıklarını...

       

              Ümit Yaşar OĞUZCAN

Siyah Gözlerine Beni de Götür...

Daha dokunmadan kurudu irem 

çöllere bir türlü yağamıyorum 

yeni bir koşunun başlangıcında 

biraz deprem sonrası 

biraz şehir hülyası 

bir kalp yangınından geriye kalan 

siyah gözlerine beni de götür 

artık bu yerlere sığamıyorum.

Pembe uçurtmalar yolladığından beri

sarardı tiryaki menekşeleri

sonbaharın tozlu kafeslerinde

sevgi turnaları yakalıyorum

turnalar gidiyor; ben kalıyorum

avareyim,asudeyim,yorgunum

bilmiyorum neden sana vurgunum

Erzurum garında banklar üstünde

uyku tutmuyor karanlıkları

yitik düşlerimi kovalıyorum

gölgeler gidiyor; ben kalıyorum.

Binbir türlü kokuyorsa yaylalar

siyah gözlerine beni de götür

baharın koynundan koparıp sana

ipek bir mendile sardığım yüreğimle

şehzade gülleri gönderiyorum

umutlar kalıyor; ben gidiyorum.

Bütün yelkenlileri,deniz fenerlerini

kaptanları sorgulayan

yanından geçen küheylanların

korku tufanına yakalandığı

siyah gözlerine beni de götür

güneş ülkesinden gelen yiğitler

benzeri olmayan bir dünya kursun

cellat,ayrılığın boynunu vursun.

Usul usul intizarı çürüten

bu hercai diken,bu çılgın arzu

sürüklüyor imkansız muştuların

eşiğine gönül vadilerini

bir ağaçtan düşen yapraklar gibi

düşüyorum tanyerine

ya topla yaralı kırlangıçları

ya da bu vefasız şarkıyı bitir

özgürlüğe giden tutsaklar gibi

siyah gözlerine beni de götür.

                                         Nurullah Genç

Sen Bu Ayrılıklar İçin mi Yaratıldın, Söyle...

Sen bu ayrılıklar için mi yaratıldın söyle 

Bu zehir zemberek kederler için mi 

Bak bütün orkestralar sustu 

Bütün ışıkları söndü dünyanın

Korkma 

Haydi uzat ellerini 

Geçmiş yılları yeniden yaşayalım bir bir 

Bak dinle 

Bir seslenen var uzaklardan 

Bak dinle 

Kader kapıyı çalıyor 

Gelme diyorsun 

Gelme diyorsun 

Bu gel demektir.

Hani o iki kişilik dünyalar bizimdi 

Hani sen iyiydin 

Halden anlardın 

Hani sen git demiyecektin bana 

Ve ben herşeye rağmen gelecektim

İçimde bir umut 

Ellerimde olgun meyvalar 

Dünya nimetleri 

Gözlerimde yanıp yanıp sönen bir pırıltı 

Ama ne sen gel dedin 

Ne de ben gelebildim herşeye rağmen 

Aşkımız ayrılıklarla başladı.

Ümit Yaşar Oğuzcan

Gece Nöbeti...

Daha az seviyorum seni,

Giderek daha az

Unutur gibi seviyorum

Azala azala…

Aramızdaki uzaklığın karanlığında 

Geceler kısalıp gündüzler uzuyor

Böyle olunca…

Daha az seviyorum seni,

Kendini iyileştiren bir yara gibi

Daha az ve zamanla 

Sen geceyi tutuyorsun

Ben nöbetini,

Uzak dağ kışlalarında

Görmüyoruz birbirimizi

Usul usul iniyor

Kopmuş yollara,

Işığı hafif

Uykusu ağır koğuşlarda

Üzerini örtüyorum senin

Bir çığ gibi uyuyorsun rüyalarımda,

Sevgilim

Yıldızları daha büyüktür bazı gecelerin 

Nöbet kadar 

Yalnızken öğreneceksin bunu da.

Artık daha az seviyorum seni

Unutur gibi, ölür gibi daha az

Yeniden ödetiyorum kendime

Onca aşkın öğretemediğini

Murathan Mungan

Kuş Ölür, Sen Uçuşu Hatırla...

Ferruhzad Ailesi ve Mohsen Namjoo ile Dele Zaram

Kuş Ölür, Sen Uçuşu Hatırla...

Dele Zaram (Perişan Gönlüm) دل زارم

ey zavallı gönlüm feryat eyle

gözlerimden az gözyaşı dök

canıma az figan ettir az kederlendir

ah ne figanlar ettim yoluna gönülden

ondan ömrümde bir kazanç görmedim kederden başka

beni öldürdü senin bakışın

gözüm senin yolunda,oturuyorum

senin ay yüzünü göreyim diye

benim secdegâhım olmuş ey ay yüzlüm

senin yüzün kâbesi

gönül senin lüle lüle saçların büklümünün tuzağının esiri olmuş

gel bir an otur yanımda

canım çıktı bekleyişten sevgilim

artık bitir küsmeyi ayrılığı

çünkü tuzağa kapılmışım ve gönül kuşu senin avın olmuş

gönül senin için yanıyor ama sen habersizsin

ciğer yakan ahım neden senin gönlünü neden etkilemiyor güzel

gel kucağıma gel ve gör sensiz başıma ne geldi

ey ay tenlim

ey gümüş yüzlüm gel ve gör

ıslak gözümü

ey can ey kadim sanem,ey can önceki gece

rüyama bir ay girdiğinde ey can haberdar oldu

ey can,gönlüm ey ay yüzlü

ey can senin yanıma geleceğini

ey can bir uğra

ey can bir bak

ey can ne hoş endam ve tatlısın

ey can gönlümüzü ey can sen süslüyorsun

vefanla bir teselli et gönlümüzü.

İran’lı asillerden Ferruhzad ailesinin ortanca çocuğu, Füruğ Ferruhzad‘ın (فروغ فرخزاد) kardeşi olan Fereydoun Ferruhzad‘ın (فریدون فرخزاد) bestesini yaptığı ve seslendirdiği Dele Zaram(Perişan Gönlüm) şarkısını Mohsen Namjoo mis gibi seslendirmiş, biraz da şarkının sözlerini okuyunca bütün gece mutlu olmaya yetecek kadar güzellik çıkıyor ortaya. 30 Ocak konserine karşı sabırsızlığımız biraz daha artar umarım :-)


Ayrıca aileden orta doğu şiir ve edebiyatını etkileyecek kadar dahiyane, başkaldıran bir kadının yanı sıra, başarılı bir müzisyen/söz yazarı ve ailenin en küçük çocuğunun (Pooran Ferruhzad -پوران فرخزاد) çok tanınmasa da İran’da şair/yazar olması Ferruhzade’lerin ne muhteşem bir aile olduğunu ortaya koyuyor. Anne ve Baba’ya sıra gelince, Füruğ’un şiirlerini okumak gerek, farklı şiirlerinde ailesini bir kaç dizede derinlemesine anlatmıştır. “erkek kardeşim bahçeye mezar diyor” dediğinde hangi kardeşini kastetmişti bilinmez, ya da annesinin yüzü seccade’ye dokunurken babasının divanında Şehname‘yi okuması..


Tabii Ferruhzad ailesinin İran edebiyatı, kültürüne ve sanatına kattıklarıyla elde ettiği başarılar kadar güzel değildi her şey.. Füruğ Ferruhzad’ı genç yaşında bir trafik kazasında kaybettik. Aşağıda Füruğ’un bir çocukluk fotoğrafı ve ailesinin fotoğrafı bulunuyor geçirdiği kazaya ve cenazesine dair hiç bir görüntü olmasa da kazadan sonra fotoğraflanan arşivleri inceleyen bir gazeteci şöyle yorumlamış: “eldeki bütün mevcut delillere baktım resimleri topladım ve tereddüt etmeden şu soruyu sordum: Füruğ’u öldürdüler mi?” Ne yazık ki acılı bir yaşama yine acıyla son verdi. Diğer yandan erkek kardeşi Fereydoun Almanya’ya yerleştikten bir süre sonra bir otel odasında bıçaklanarak cinayete kurban gitti.. Yine pek tabii ortadoğu bir çok kültürün ve tarihin mirasçısı olduğu için İran’da bu değerler nesilden nesle geçtikçe yaşatılıyor ve korunuyor. Burada Mohsen Namjoo‘nun yorumlaması çok özel ve araştırıldığında ardında dopdolu bir birikim olduğunu bize gösteriyor. Ayrıca Mohsen Namjoo’nun yine İran ve Kürt dervişlrinin gazellerini seslendirmesi de kendisine ‘tapmamız’ için ikinci bir neden.

Herkes Gibi

HERKES GİBİ

Gönlümle baş başa düşündüm demin; 

Artık bir sihirsiz nefes gibisin. 

Şimdi tâ içinde bomboş kalbimin 

Akisleri sönen bir ses gibisin.

Mâziye karışıp sevda yeminim, 
Bir anda unuttum seni, eminim 
Kalbimde kalbine yok bile kinim 
Bence artık sen de herkes gibisin.

Gözlerim gözünde aşkı seçmiyor 

Onlardan kalbime sevda geçmiyor 

Ben yordum ruhumu biraz da sen yor 

Çünkü bence şimdi herkes gibisin

Yolunu beklerken daha dün gece 

Kaçıyorum bugün senden gizlice 

Kalbime baktım da işte iyice 

Anladım ki sen de herkes gibisin

Büsbütün unuttum seni eminim 

Maziye karıştı şimdi yeminim 

Kalbimde senin için yok bile kinim 

Bence sen de şimdi herkes gibisin

(Altıncı Kitap, Temmuz 1336/1920) Nazım Hikmet